BEŞ yaşındaki oğlum geçen gün bana, “Allah beni neden insan yaptı?” diye sordu. “Yarattı” kelimesi onun dünyasında henüz tam olarak anlamını bulamadığı için, “yaptı” demeyi tercih etmişti.
— Söylesene baba! Allah beni neden insan yaptı?
Eh, baba olmak kolay mı? “Hadi söyle bakalım!” dedim. Ve bu sorulara hep hazırlıksız yakalandığımı düşündüm.
Yine apar topar bir cevap vermem gerekiyordu.
— En güzeli insan olduğu için Allah seni en güzel olandan yaptı!
Anlamadı!
— Niçin?
— Yani insan en güzel olduğu ve Allah seni sevdiği için insan olmanı istedi ve seni insan olarak yarattı!
— İnsan en güzeli mi?
— Tabii, yoksa sen kurbağa mı olmak isterdin?
— İstemem!
— Ahtapot?
— İstemem!
— Örümcek?
— Hımm! Hem “örümcek” hem “adam” olmaz mı?
“Örümcekadam olsa!” demek istiyor ama açık açık söylemiyor. Eğer, “Olur olur!” deseydim, “Allah neden beni de Örümcekadam yapmadı?” diye soracaktı. İşte o zaman çık işin içinden!
— Olmaz! O dediğin sadece filmlerde olur. Bir tanesini seç, “örümcek” mi “adam” mı?
— Adam tabii ki! En güzeli adam olmak!